Rola mikroelementów w uprawie roślin

Wszystkie organizmy żywe wymagają odpowiedniego odżywienia, aby żyć i prawidłowo się rozwijać. Mikroelementy są składnikami, których rośliny potrzebują stosunkowo najmniej, jednak ich rola ma niebagatelne znaczenie w uprawie. Żelazo, mangan, miedź, cynk, bor, czy molibden to pierwiastki, których nie może zabraknąć w “diecie” żadnej rośliny uprawnej.

Kiedy nawozić uprawę mikroelementami?

Niedobory mogą pojawić się nawet w przypadku gleby zasobnej, zwłaszcza w okresie suszy. Kiedy spodziewamy się dużych plonów, konkurencja między roślinami mocno nadszarpuje zasoby, przez co konieczne jest stosowanie nawozów dolistnych. Na rynku dostępne są produkty jednoskładnikowe lub mieszanki uwzględniające zbilansowany mix pierwiastków. Pamiętajmy, że odpowiednie odżywienie roślin mikroelementami wraz z optymalizacją makroskładników pozwala na uzyskanie nawet 20% większych plonów.

Znaczenie poszczególnych mikroelementów

Przyjrzyjmy się bliżej roli poszczególnych pierwiastków w rozwoju roślin.

• Mangan: bierze udział w fotosyntezie, pobieraniu wielu składników pokarmowych, szczególnie azotu, syntezie białek; działa jako regulator stężenia aktywatorów roślinnych. Charakterystyczne objawy niedoboru: jasne i żółte plamki między żyłkami na najmłodszych liściach, zahamowanie wzrostu, brązowe nekrotyczne plamy na liściach. Mangan jest szczególnie przydatny w żywieniu roślin wrażliwych na brak: zboża, rzepak, ziemniak, burak, strączkowe, warzywa.

 

• Cynk: bierze udział w przetwarzania kwasów organicznych, syntezie chlorofilu i witaminy B, C, P, wpływa na proces wzrostu i rozwoju roślin. Charakterystyczne objawy niedoboru: chloroza oraz żółknięcie liści i ich plamistość, zahamowanie wzrostu roślin, skracanie międzywęźlí. Rośliny szczególnie wrażliwe na brak: kukurydza, ziemniak, strączkowe, rzepak, chmiel, pomidor, drzewa owocowe, len, cebula.

 

• Miedź: bierze udział w syntezie witaminy C, w przemianach związków azotu i żelaza w roślinie, wpływa na rozwój i budowę tkanek, zmniejszając skłonności do wylegania zbóż, wpływa na prawidłowy rozwój brodawek korzeniowych w roślinach motylkowych. Zakłócenia w pobieraniu miedzi występują na glebach organicznych w tym torfowych. Rośliny szczególnie wrażliwe na brak miedzi: zboża, strączkowe, kukurydza, burak, rzepak, kapustne, drzewa owocowe, cebula.

 

• Bor: bierze udział w procesie przemiany węglowodanów, wpływa na przepuszczalność błon komórkowych, wzrost roślin oraz rozwój organów generatywnych. Objawy niedoboru w programie żywienia roślin to: zahamowanie wzrostu i rozwoju merystemów wierzchołkowych łodyg i korzeni oraz tkanek przewodzących, zakłócenia w gromadzenia cukru w korzeniach, słabe kwitnienie, opadanie kwiatów, słabe wykształcenie nasion. Rośliny szczególnie wrażliwe na brak boru: rzepak, burak, strączkowe, kukurydza, kalafior, kapusta, pomidor.

 

• Molibden: bierze udział w wiązaniu azotu atmosferycznego przez bakterie korzeniowe i wolno żyjące, w przemianach azotu i fosforu w roślinie, w procesach wytwarzania witaminy C. Charakterystyczne objawy niedoboru: żółknięcie i obumieranie liści. deformacja liści, obumieranie stożków wzrostu, niedorozwój i opadanie kwiatów. Rośliny wrażliwe na brak: strączkowe, rzepak, kalafior, pomidor, truskawka, cebula, kapusta.

 

• Żelazo: bierze udział w procesach fotosyntezy, oddychania, redukcji azotanów, wiązania wolnego azotu. Charakterystyczne objawy niedoboru: chloroza młodych liści, które stają się jaśniejsze, żółtawe a potem bledną, chloroza starszych liści przy dużym niedoborze. Rośliny szczególnie wrażliwe na brak: drzewa i krzewy owocowe, warzywa, kukurydza, len.